1. |
Das mans ao pelexo
03:45
|
|||
Vén sendo o mesmo conto outra vez
Aquí volvo a ver se poño todo do revés
Veño con lume nas mans
E vexo e recoñezo cada paso dos que dou
E sei que están de acordo un lobo e un dragón
Que empurran e debuxan na mesma dirección
Para ver se quito todo canto teño por riba de min
E que non haxa nada máis
Que o lume que levo das mans ao pelexo
Queimar e arrincar o que teño no peito
Preciso sacalo de aí
|
||||
2. |
||||
Ser quen de contra o vento xogar
E voar para do meu sitio nunca marchar
Ser quen de calquera lume aturar
Ser unha lousa de pedra que está a rachar
E ser quen de no silencio bailar
Ser quen de contra o vento xogar
Ser quen de calquera lume aturar
E ser quen de no silencio berrar
Se son áncora para as palabras, serei a sombra dalgún lugar
Se son o aire que empurra nelas, serei un raio de luz lunar
Se son o espazo entre as miradas, de trono a lóstrego hei camiñar
E se nos ollos non busco nada, nada máis serei que o medo que encolle a un can
|
||||
3. |
Pon todo a voar
04:42
|
|||
Dálle á area ás
Pon todo a voar
E vén moer as nubes
Éncheo de metal
Funde ceo e mar
Xa está a berrar a lúa
Non colle o medo en min
Sempre presta ben
Saber o que un non é
E sentirse pequeno
Agárrame da man
Limpa en min o mal
E lévame moi lonxe
Non colle o medo en min
Vide canda min
En vez de fuxir
Sentade a escoitar
O que ten que dicir
Sobre ti e sobre min
|
||||
4. |
Oso polar
03:18
|
|||
Non preciso de nada máis que non sexa dun sitio onde poñer os pés
|
||||
5. |
Somentes os cans
04:24
|
|||
E se erguer o telón é o remate
E se a falta de acción é a vontade
De toda función
E se a auga xa non chega ao chan
E se o mar non se deixa tocar
E se voan os ríos por riba de nós
E se a atracción da terra por todo é a nosa prisión
E se ningún ser agora dubida, e se todos trocan medo e curiosidade
Polo desprezo e máis polo odio, que lonxe ha quedar a gana de cantar
Quedaron sen son todas as palabras e tampouco hai onde as escribir
Quedamos sen xogo os xogadores, xa non hai perdón para ningún de nós
Somentes os cans achéganse a ollar
Para ulir un pasado ao que nunca voltar
Mais non traen as crianzas
Ningún ser agás nós
Gusta de achegar os cativos á dor
|
||||
6. |
Amor a primeira mosca
05:04
|
|||
Veu o frío
Non entendo como aínda segues aquí
Nin o que queres de min
Nin que é o que bailas entre as mans
Un inimigo
iso é o que sempre fuche ti para min
mais agora xa non te vexo así
mesmo gusto de voarmos os dous
É sentir que o camiño dalgún dos dous está a piques de rematar
É a calma que chega despois de se alporizar
É o pousarse dun río no mar
É comezar a amar
É cando un tenta ser ninguén
|
||||
7. |
Algo vai medrar
04:06
|
|||
Se pecho os ollos escoito o cabelo medrar
Entorno a cabeza e sinto as flores baixar
Árdenme os ósos no fondo da gorxa ao falar
Aínda ulo no sangue aquel pensamento fatal
Algo vai medrar aquí
Temo que me poida oír
|
||||
8. |
Fenrir
02:48
|
|||
Non hai outra forma de vencer
A unha besta que unha mesma pareu
Que amarrala no entender
Cunha cadea de fe
Feita co alento dos peixes
Co ruído dun gato ao pasar
Coas raíces das pedras, coas barbas das femias
Cos tendóns dun oso, co cuspe dun pardal
Mais o día está a chegar
E a cadea de mentiras ha quebrar
Nunca un lobo vai caer
Nunha trampa de deus
|
||||
9. |
Coa suor sairá
03:48
|
|||
E cando un sinte ser o ser máis feble é doado dar cun don por desesperación
E arrincar tras doutro ser deixando ir a enerxía é unha osadía, non é boa de entender
Penso seguir ata dar con el e que a locura poida coa razón
Ser un tolo correndo no mundo cruel, pór o sangue nunha dirección
Preciso da maxia do corazón e entregar algo meu interior
Todo a cambio da súa respiración, vida e morte son a mesma cor
E o que sexa que eu dou, coa suor sairá
E onde sexa que eu vou, alí a morte bailará
E cando un sinte ser o ser máis forte xa vén dado converter o don en maldición
|
Streaming and Download help
If you like Fununcan, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp