1. |
Unha estampa feliz
03:26
|
|||
Un home tolo, que siempre está solo
no medio da xente, de volta de todo.
Unha mentira, outra bala perdida.
Un saco de plomo, buscando na auga o seu único acougo.
Un home tolo, o futuro bebía dunha copa vacía.
E cando caias polo mundo abaixo, e cando arroles non te has querer tanto. Quen quere ser coma ti, unha estampa feliz,
unha tenia que aniña no fondo da mente
que nunca rebenta e se envolve en si?
|
||||
2. |
Un ano máis
04:20
|
|||
As árbores espidas, o coche frío,
a auga e a noite pecha de decembro.
Cara ás mañás xiadas, as follas que agroman,
os días máis e máis longos.
Logo as flores das cerdeiras, a herba medrada
e o lombo quencido polo sol de abril.
No verán, a ventá baixa e o brazo rendido á luz.
A roupa escasa, os días de praia, as primeras noites de setembro.
As festas na vila, o magosto na Pena e outra vez decembro,
a auga, o frío e a noite pecha.
O tempo é unha roda, e nós somos os lixos,
pedriñas que atopa no seu camiño.
Algunhas escachan, a outras esmágaas, pero outras aguantan.
E viran, e viran, e viran, e viran, e viran, e viran... e agardan caer.
|
||||
3. |
Flores na cabeza
03:56
|
|||
Crío flores na cabeza cada vez que podo pensar.
Van medrando do revés.
Síntoas baixar pola gorxa e como agroman no peito.
As cores danme pulos, mais as raíces se enlean no cerebro
e non me deixan crear.
E o tempo escorre, e coa beleza medra a culpa en min.
E xa non quedan flores, nin cor nin vontade.
|
||||
4. |
Astrocan
03:26
|
|||
Marcho na busca de espazo, dun lugar para nadar.
Quero verlle as vetas á terra, penso aprender a olvidar.
Desde o lado escuro nunca sei onde estás.
Xa non vexo a herba, nin o mar.
Xa se acaban os días, comeza outro contar.
Aquí non hai onde marchar.
Vivo nun manto negro de estrelas e de paz.
Todo o que existe me rodea e nada me pode tocar.
Unha parte de min só quere flotar.
Xa se intúe Europa, o xeo parece o final.
Fiquei solo co planeta, agora voume entregar.
En que lúa hei de quedar?
|
||||
5. |
A noite máis clara
03:04
|
|||
Semellaba outra maña, pero esta era diferente.
Coa tristura foi da man devolver unha semente.
Cantarlle un romance a quen a escuras llo cantara a el,
na súa noite máis clara
xa os corvos fixeron a cama.
E ti que botaches o río a andar, nós agora aquí diante podemos nadar. Viaxa tranquila, viaxa da man, viaxa entre coplas con teu irmán
|
||||
6. |
O tempo nun
04:59
|
|||
Moito tempo ten que pasar
antes de ser eu quen de gastar ese tempo en min moito ten que cambiar antes de ser eu quen de gastalo en min
|
||||
7. |
Grata compaña
04:17
|
|||
Longa viaxe a contratempo, botarlle un pulso ao esquecemento.
Onde estás?
De cando en cando todo sabe a fresco.
De cando en cando, cando alguén está atento.
Mi otro yo xa non son eu.
Grata compaña, compañeiro silencio.
Grata compaña, fai un bo lienzo.
Pregunto e respondo, e poño e quito,
e logo marcho, e logo volvo, e perdo e busco.
As miñas mans sempre debuxan o verán onde non quixen estar.
Lévame lonxe, lonxe a algún lugar onde non teña nada que lembrar. Lévame lonxe, lonxe a algún lugar onde non teña nada que pensar
|
||||
8. |
Flores
02:23
|
|||
Ules ese fume? Algo está a nacer.
E canto máis se queime, mellor se vai ver.
Curioso mecanismo, aprendido ben,
envolve todo en merda e as flores danse.
Ules ese medo?
Estás envolto nel.
Ules ese medo?
O que sabes, díxocho el.
|
||||
9. |
No centro un espello
05:11
|
|||
Debaixo da manta, calor no espello, xoguete escuro agora é imaxinación. Vinte de lado, agora de frente, no centro un espello e ata el transparente.
Un eterno motor do corazón
espalla no tempo cinza.
Sangue no alento, vermes no peito, claro e evidente semellaba selo eu. Teño un debuxo pisándolle aquel outro que fixera alguén.
Reflexos
|
Streaming and Download help
If you like Fununcan, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp