1. |
Quixera sentir así
03:49
|
|||
Tentas chegar ao lugar onde os soños e mailos feitos xuntan a man
E pensas que vas ser quen de esquecer os pesadelos
Que iluso es
Apretas a ialma ao saltar, ela sabe que de ti non pode tremar
Esqueces unha e outra vez as toradas que puxeche
Debaixo dos pés
E sen chegalo a tocar esnaquizas o futuro, estalo a buscar
Que fácil é de perder, mais o alento que precisas
Volve outra vez
Eu quixera sentirme así
|
||||
2. |
O caos ha volver
04:14
|
|||
Unha folla en branco buscando pisar o chan
Amarrada en globos, xa lles é moita hora de estoupar
E non queda outra que deixar de flotar
Teño o corpo afeito á ingravidade total
Coller aire abondo debería chegar en calquera lugar
E os paxaros cantan, non hai sitio mellor para aterrar
E non queda outra que darlle forma ás cousas
Ese foi o primeiro e será o derradeiro patrón
E aínda que semella que o camiño chegou ata o final
É coma se agora non houbese comezos nin finais
E non queda outra que darlle tempo ao tempo
Esquecer, renacer e morrer... O caos ha volver
|
||||
3. |
Agora aquí!
02:48
|
|||
Aínda hei afogar no mar, de tanto nadar
A razón perdeuse a canda min
Entre un monte de area, un cagacho no chan
Se busco non vexo a fin, non podo saír
Quixera entender o que pasa agora aquí
Pero está fóra de min, está fóra de min
O mar, o horizonte e o que máis alá
Milenios de historia e aínda hai mañá
Non queda sitio, non dou co momento de andar
Cadeas de átomos, cuspe na man
Do froito caído, semente no chan
Non ten sentido que eu veña gobernar
As cousas que arden e as que hei de queimar
As malas noticias e a miña verdade
Non pode ser que dean igual
As cousas que arden cás que hei de queimar
|
||||
4. |
Non son can
05:17
|
|||
Eu quixera ser un can
E usar o meu fuciño para saber o que hei buscar
Mais eu non son un can e uso o meu fuciño para ulir o mal
Árbore quixera ser
E coller forza coas raíces pra ser quen de ir tras do sol
Mais árbore non son, pudriron as raíces e eu xa non gusto do sol
E tocoume ser humán
E só con respirar debería ser dabondo para buscar
Mais o que busco eu
É semellarme a un deus
E como fai un nubarrón, absorbo canto teño ao meu carón
|
||||
5. |
Asexando dende beira
03:54
|
|||
Os tempos moldean calquera destino
Mesmo cambian o ritmo daqueles sentidos
Que marcan os sons do corazón
E o latexo en calquera función
Pero aí seguen agochados os camiños
Para dar os pasos, ou non dalos, ou dalos mainiños
Buscando a compaña da manada ou da soidade
Pero aí seguen agochados os camiños
Onde cada lobo atopará a súa verdade
Na ringleira ou asexando dende a beira
E aí seguen agochados os camiños
E aínda hai quen se cre quen de escoller ben
|
||||
6. |
Thylacinus
03:30
|
|||
Aí ao noso carón o tempo foise ao chan
E unha vez en pé tamén ergueu as mans
Buscou nalguén os ollos cos que poder falar
Buscou algo nos ollos onde poder berrar
Un tilacino a modo achegouse a el
E moi mainiño lambeulle os pés
Cadraron os seus ollos para nas bágoas nadar
Cadraron os seus ollos para xuntos berrar
Aquí me tedes se queredes parar
Aquí me tedes se aínda sabedes amar
Imos, é mellor deixalos atrás
Imos, é mellor que os trague o mar
|
||||
7. |
A fortuna é
04:36
|
|||
A fortuna é
Cando un acaba de caer
Cadrar os pasos con alguén
E así coller os folgos
Para ser quen de volver correr
E a fortuna é
Que alguén busque a túa man
Sabendo que iso non che presta ben
E así sentir como a vontade
Aínda é quen de abrir ou de pechar
E a fortuna é
Cando un fai da vida xogo
Que o xogo non leve a gañar
E ser quen de non sentir estar por riba dos demais
|
||||
8. |
Monstros
04:51
|
|||
E esa é a eterna xogada entre a luz e a nosa mirada
Para nos formas ficarmos atentos e nunca chegar a ollar o que hai dentro
Así e coma os monstros se alimentan de nós
É a falta de movemento o que nos deixa sen alento
Non é doada outra visión se o medo paraliza a imaxinación
Así é como a beleza se alimenta de nós
|
||||
9. |
Secar o mar
04:25
|
|||
Levo un lume metido dentro
Mais non fun eu o que o encendeu
Prendido está e algunha luz dará
Será pra ver ou pra facerse ver?
Está en min e en min está
Darlle de comer ou deixalo morrer
E que problema hai, e digo
Que problema hai
En que eu deixe morrer o mar?
Como se alguén fora quen de algo así facer
Nunca un lume secou o mar
Nunca tan grande chegou a ser
Nunca antes fomos todos a darlle de comer
|
Streaming and Download help
If you like Fununcan, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp